• Jíj kijkt blij…

    “Wat wil je, ik ben van mijn hoofdpijn af. Eigenlijk gelijk na de eerste behandeling al. Dit was mijn derde en laatste keer. De klachten zijn weg en de nekwervel zit goed op zijn plek.”

  • Nekwervel? Was het geen clusterhoofdpijn dan?

    “Nee, een scheve nekwervel, de bovenste om precies te zijn, dat was de oorzaak. En hoe dat is gekomen? Tweede pinksterdag, zes juni, hadden we een optreden. Niks aan de hand. Maar bij het afbouwen deed ik iets waarvan ik gelijk al dacht ‘oei, daar gaat iets niet helemaal goed’. De volgende dag was er die hoofdpijn. Alleen links. hevig, ijzig. Licht kon ik niet verdagen. En ik moest overgeven, gewoon van de extreme pijn.”

  • En toen naar de huisarts

    “Nou, naar de fysiotherapeut waar mijn vader in behandeling is. Dat was vertrouwd. Hij maakte de spieren lekker los. Prima verder, maar de hoofdpijn bleef. Daarna osteopathie. Ook die behandeling voelde heerlijk. Maar de hoofdpijn ging niet over. De volgende stap was de huisarts. Gezien de typische aard van mijn klachten dacht hij aan clusterhoofdpijn en stuurde me door naar de neuroloog. Om een tumor of andere aandoeningen uit te sluiten is in het ziekenhuis een MRI-scan gemaakt van mijn hoofd. Niets te vinden. Ondertussen had ik navraag gedaan in mijn familie. Daar bleek inderdaad migraine en clusterhoofdpijn voor te komen. Volgens de neuroloog wees alles in de richting van wat de huisarts vermoedde: clusterhoofdpijn. Ik kreeg medicijnen voorgeschreven, een spuit en een neusspray. En de hoofdpijn verdween. Het betekende wel elke twee weken een hartfilmpje laten maken. Want die medicijnen konden bijwerkingen hebben op het hart.”

  • Maar hoe kwam je nou bij FysioCentrum Sengers terecht?

    “Het verhaal was nog niet af… Uit het eerste hartfilmpje bleek gelijk dat die medicijnen funest waren voor mijn hart. Ik moest er acuut mee stoppen. En prompt kwam de hoofdpijn terug… Eigenlijk was ik niet in staat om te werken, maar ik deed het toch. Want ik ben gitarist in een band, en speel dus samen met anderen. Daar deed ik het voor. En voor de mensen die naar ons optreden komen. Met vreselijke hoofdpijn stond ik te spelen, een emmertje waarin ik kon overgeven achter het podium. Je moet presteren, maar je kúnt niet. Mag je éindelijk weer optreden na een lange coronapauze, héb je een mooie agenda. En dan dit. Zo frustrerend. Depressief, nee dat is denk ik niet het juiste woord. Wanhopig was ik! Als het zó verder moest, kon ik mijn baan wel opzeggen. Bij de band gaf ik aan dat ze beter een vervanger konden zoeken, omdat ik het niet meer trok. Mijn vader zocht op internet wat we nog konden doen. En zo ontdekten we de 3D rug-scan van FysioCentrum Sengers. Wellicht zou dit iets kunnen opleveren over de oorzaak van de hoofdpijn. Diezelfde avond kon ik er al terecht.”

  • En die rug-scan bracht duidelijkheid?

    “Nick Slotman heeft me die avond geholpen. Het grappige was, we hebben ooit bij elkaar in de klas gezeten. ‘Hé, jou ken ik!’, zeiden we tegelijk. Nick stelde me een heleboel vragen en onderzocht mijn rug. ‘Jouw bovenste nekwervel staat scheef’, zei hij. ‘Ik ga niet eens een scan maken, maar meteen behandelen…’ Daarna was mijn hoofdpijn over. Het voelde zó onwerkelijk. En ik was ook best onzeker, want zou de pijn weg blijven? Voor de zekerheid heeft Nick nog twee vervolgbehandelingen gedaan. Maar het is gewoon verholpen. En onnodig behandelen heeft geen zin. ‘Bij twijfel contact opnemen’, dat heb ik met Nick afgesproken.”

  • Wat een bijzonder verhaal

    “Vind ik ook. Na een heel traject kom je gewoon een Nick Slotman tegen die met al zijn nuchterheid de oorzaak opspoort en je van je hoofdpijn afhelpt. Kijk, ik wil beslist niemand nawijzen! Iedereen heeft zijn best heeft gedaan voor me, daarvan ben ik overtuigd. Maar zo zie je dat het goed is om een probleem van verschillende kanten te bekijken. Ieder met zo zijn eigen expertise, zijn eigen manier van denken. Zelf heb ik ook een aandeel in dit verhaal. Door de extreme pijn en de wanhoop-fase waarin ik zat, heb ik waarschijnlijk niet duidelijk genoeg uitgelegd wat ik voelde. Simpelweg omdat ik daartoe niet in staat was. Bij het werk van een beroepsmuzikant komt het één en ander kijken. Je bent vier uur over het podium aan het rennen. Met een gitaar om je nek die toch vier kilo weegt. Ook het op- en afbouwen is best zwaar werk. Je hebt dus altijd wel ergens een pijntje. Maar dit was zó anders. Die hoofdpijn had flinke impact op mijn leven. De kwaliteit van leven was op een gegeven moment nul. Je gaat twijfelen aan jezelf. Wat is er aan de hand? Ik heb geluk gehad dat Nick op mijn pad kwam.”

KOM JE ER NIET HELEMAAL UIT?

Neem contact op
team-image