Breed lachend komt Emiel* (33) de behandelkamer uit. Zijn passie is bodybuilding, maar door een instabiele schouder stond zijn (top)sport noodgedwongen op een laag pitje. Het kon niet langer en dus liet de Haaksbergse sportman zich opereren. Meteen gevolgd door professionele begeleiding vanuit FysioCentrum Sengers. Inmiddels is zijn schoudergewricht volledig hersteld. “Toch een flink stuk kwaliteit van leven dat ik terug heb gekregen!”

Zo, jij straalt! Gaat zeker goed met je?

“Ja, hoor! Het behandeltraject zit er bijna op. Begin december 2022 zijn we begonnen. Best een lange periode, maar wel met het gewenste resultaat. Daar ben ik écht blij om. En toch voelt het ook dubbel dat dit één van de laatste keren is. Samen met fysiotherapeut Lisa heb ik intensief gewerkt aan mijn herstel. Het is zó vertrouwd geworden. Dat zal ik een beetje missen.”

Zag ik jou niet wekenlang met een sling?

“Klopt. Op 22 februari 2023 ben ik geopereerd aan mijn schouder. Bij een ongelukkige val in de badkamer, veel eerder al, is mijn schoudergewricht uit de kom geschoten. Daarna bleef het gewricht instabiel. Het ergste was dat ik mijn grote passie bodybuilding niet meer kon uitoefenen op het hoge niveau dat ik gewend ben. Duidelijk was toen al dat het met alleen behandelen niet meer goed zou komen. He-le-maal klaar was ik er mee. Dan maar een operatie, hoewel dat natuurlijk ook géén garantie biedt. Vreselijk lastig, maar het móest! Ik wilde perse door dokter Veen geholpen worden. Ik heb alle vertrouwen in deze jonge chirurg die veel ervaring heeft met topsporters. Hij is super gespecialiseerd in schouderletsels en sportorthopedie. En hij heeft zich verdiept in innovatieve technieken als de arthroscopische Bankart repair. Dan opereren ze je via twee buisjes. Kijk, ik heb hier alleen maar twee kleine sneetjes, nauwelijks zichtbaar. Dokter Veen is niet alleen kundig, hij begreep ook mijn passie. Heel fijn!”

Ongelooflijk knap! Maar je was in december al begonnen met de behandeling zei je?

“Meteen toen ik wist dat ik geopereerd zou worden heb ik FysioCentrum Sengers gebeld. Om met de juiste oefeningen te voorkomen dat mijn schouderspieren verzwakken. En zo fit mogelijk de operatie in te gaan. Dat bevordert een vlot en volledig herstel. Ik wilde er écht alles aan doen. En daar heb je deskundige begeleiding bij nodig. Gelukkig kon ik snel terecht bij Sengers.”

Bij Lisa dus…

“Zij doet ook aan topsport en begrijpt wat je doormaakt als je vanwege een hardnekkige blessure niet optimaal kunt sporten. Samen met mij stelde Lisa een trainingsschema op. Rustig trainen met gewichten of elastiek en niet te veel vragen van het schoudergewricht. Gewoon bij mijn eigen sportschool, USA. En tussendoor geregeld een afspraak met Lisa om de oefeningen te evalueren en waar nodig bij te sturen. En toen kreeg ik een oproep van dokter Veen. In Utrecht was een plek vrij gekomen om me te opereren: 22 februari, een dag-opname. Ik mocht dus bijna gelijk weer naar huis.”

Maar dan kun je niets, toch?

“Nee. De eerste zes weken moest ik een sling dragen. Die hulpeloosheid, daar had ik het héél moeilijk mee. En de huishouding draait wel door hè… Ik wilde ramen wassen, stofzuigen, maar mocht niets. Mijn vriendin heeft dit zó geweldig opgevangen. En dat naast een fulltime baan. Eén week na de operatie stond een afspraak met Lisa.”

Eén week, dat is snel

“Het begon heel voorzichtig één keer per week. Lichte oefeningen die ik daarna dagelijks thuis moest doen. De eerste was ‘pendelen met de arm’. Die oefeningen lijken simpel, maar het zweet brak me soms uit. Fijn dat Lisa me altijd kon geruststellen. Ook haar duidelijke uitleg over het waarom van een bepaalde oefening is voor mij belangrijk. Tijdens de oefensessies maakte ze soms filmpjes, om de progressie zichtbaar te maken.

Train je al weer ondertussen?

“Zeker weten! En paar weken na de operatie kon ik weer naar de sportschool. Nou ja, mijn vriendin bracht me met de auto en haalde me weer op… En sporten bestond alleen uit cardio en training van mijn beenspieren. Met mijn armen mocht ik niets. Dus het lichaam actief houden, mijn schouder ontzien. En waar het óók om ging: van sporten word ik blij. Het moet thuis ook leuk blijven, toch?”

Die sling eraf, hoe was dát?

“Nogal eng. De auto weer zelf besturen. In bed liggen zonder sling. Maar ik ben prestatiegericht, tijd verlummelen is niets voor mij.  Door die angst moet je gewoon heen. Al met al heeft het traject bijna een jaar geduurd. Terugkijkend is het best snel gegaan. Ik doe nu de zwaarste oefeningen uit het protocol. En ik kan weer stofzuigen, heerlijk! Het afgelopen jaar heb ik veel geleerd. Zoals genieten van kleine dingen. En wat ‘echte liefde’ is. Mijn vriendin heeft zich al die tijd compleet weggecijferd. Alles deed ze voor mij. Omgekeerd zou ik dat ook doen voor haar.”

*Om privacy-redenen is op verzoek van de betrokkene diens naam gefingeerd