“Ik kan nu dingen die ik zeven jaar
geleden niet kon”

Sander* is een opgewekte jonge kerel van 34 jaar. Een hersenbloeding tijdens zijn geboorte was helaas allesbepalend voor zijn toekomst: hij zit zijn hele leven in een rolstoel. Om zijn spierkracht en conditie te trainen, is hij twee keer per week in FysioCentrum Sengers te vinden. Maar Sander* gaat verhuizen. Hij zal ons nooit vergeten zegt-ie…. En wij hém niet, zeker weten!

Hé wat hoor ik, ga je ons verlaten?

“Ja, ik ga verhuizen. In mijn nieuwe woonplaats zijn vast ook prima fysiotherapeuten. Dat zal wel goed komen. Maar die zeven jaar hier waren geweldig. Als je ziet wat ik nu kan met mijn armen en benen… Dat had ik echt niet durven dromen. Ik woon zelfstandig in een appartement midden in het dorp. Wel met een alarmknop om professionele hulp in te schakelen als dat nodig is. Boodschappen doe ik zelf, ik kook voor mezelf en kan op eigen houtje naar de fysiopraktijk. Mijn kwaliteit van leven is er enorm op vooruit gegaan. En dat is grotendeels te danken aan mijn sportuurtjes en de behandeling bij Sengers.”

Hoe kwam je hier terecht eigenlijk?

“Toen ik zeven jaar geleden in Haaksbergen kwam wonen zocht ik een moderne, professionele praktijk voor fysiotherapie. Waar ook invalide mensen kunnen sporten. De website van Sengers zag er fris en strak uit. Dat trok me aan. Ik heb er geen moment spijt van gehad. Voor een rolstoelgebruiker is FysioCentrum Sengers goed toegankelijk. Bij de ingang zit een grote knop: één keer drukken en de deur zwaait open. Er is géén drempel, zodat je makkelijk naar binnen kunt. En dan een superontvangst bij de receptie. Even uitgebreid kletsen bij een kop koffie. En ondertussen krijg ik van Marieke de nieuwste Netflix-tips. Ha, ha. Anderen vragen wel eens ‘vind je het niet vervelend dat je zó vaak naar de fysio moet?’ Maar nee, hoor. Ik heb hier ontzettend veel lol. Omdat de sfeer zo fantastisch is, vliegt de tijd voorbij.”

Wat voor behandeling krijg je?

“Wekelijks worden mijn been- en armspieren opgerekt. Omdat ik nooit sta, zijn mijn beenspieren flink verkort. Doe je niets, dan heb je constant veel pijn in de spieren en zouden spasmen ontstaan. En dat betekent dat ik bijvoorbeeld niet meer zelf mijn schoenen kan aandoen. En niet meer zelfstandig de transfers kan uitvoeren. Dus mezelf van de bank in de rolstoel tillen en omgekeerd. Daar is véél spierkracht voor nodig. Voor mij is het erg fijn dat mijn spieren op lengte blijven. Dat geeft een stukje zelfstandigheid. Voor het oprekken van de spieren heeft de  fysiotherapeut speciale technieken. Zwaar werk, hoor! Ik heb daar groot respect voor. Na een behandeling ga ik altijd moe maar voldaan naar huis.”

Toch gaaf dat jij in een ‘gewone’
trainingsgroep kan sporten…

“Zeker! En het is ook goed voor mijn sociale contacten. We hebben een erg leuke groep. Ieder sport op zijn of haar eigen manier en niveau. Als groep moedig je elkaar aan, dat werkt voor mij super goed. En je hebt een stok achter de deur om te gaan sporten. Ondertussen heb ik behoorlijk veel kracht in mijn benen, ondanks dat ik ze bijna nooit gebruik. Dat komt écht door het sporten en de behandeling die ik krijg. Ik train op de loopband. Heel bijzonder voor mij! Want ik had nog nooit in mijn leven gelopen. Ik wilde zó graag proberen of ik dat kan. In de sportzaal hebben ze een moderne loopband. Een fysiotherapeut staat pal naast me om me op te vangen als het mis zou gaan. Maar het gaat nooit mis, daar vertrouw ik helemaal op. Nou ja…”

Ha, ha, je bedoelt zeker jouw zeven-
heuvelentocht?

“O, jij weet het ook nog? Voor de lezers zal ik deze anekdote even vertellen. Toen het zó goed ging op de loopband zei ik voor lol ‘over een paar jaar doe ik mee aan de Nijmeegse Vierdaagse en wandel ik de zeven-heuvelenetappe’. Er werd natuurlijk flink gelachen. Bleek er op de loopband een simulator te zitten voor heuvelachtig terrein. Voor de grap drukte de fysiotherapeut op die knop. Nou, hij kon de loopband meteen weer uitzetten, want ik was gelijk buiten adem. Gelukkig waren er een paar sterke armen die mij opvingen. Dit zijn voor mij superleuke ervaringen! Ja, de loopband is belangrijk voor me. Verder doe ik sta-oefeningen voor de spiegel. Mijn armspieren train ik met het dikke touw. Af en toe heb ik een mindere dag. Het is hier geen probleem als het een keer niet zo  goed gaat. Je doet gewoon wat je op dát moment kunt. Na het sporten heb ik altijd spierpijn. Tja, ik ben natuurlijk niets gewend. Maar ik ben dan blij en trots, want spierpijn betekent dat ik goed heb getraind.”

Had je nou altijd een vaste
therapeut?

“Nee, voor mij maakt dat niets uit. Hier werken therapeuten met kennis van zaken en liefde voor het vak. Allemaal weten ze wat er met mij aan de hand is en wat ze moeten doen. Ik word altijd wel gevraagd ‘is het oké dat die-en-die jou behandelt?’ Maar voorkeur heb ik niet. Gewoon wie tijd heeft, dat is prima. Ik voel me bij iedereen thuis. Niets is hier een probleem, ze zijn super behulpzaam en kijken altijd naar wat er wél kan. Ik heb een persoonlijk trainingsschema en ook oefeningen voor thuis. Het is aan mijzelf om daar iets mee te doen. Ook thuis oefenen is belangrijk. Maar heel eerlijk, dat lukt me niet altijd. Daar kun je gewoon open en eerlijk over zijn. Dat zegt iets over de goeie sfeer. Die is absoluut niet gemaakt of zo. Je kunt hier gewoon jezelf zijn.”

Ben je nou nooit eens boos of
verdrietig?

“Nee, ik focus me liever op wat wél kan. Om te beginnen ben ik dankbaar dat ik in Nederland woon. Een land met uitstekende gezondheidszorg, moderne behandelmethodes en -apparatuur. Zo heb ik toch een min of meer stabiele functie in de maatschappij. Ik ben een groot voetbalfan. Voetballen in de wei, dat kan ik niet, maar wél op de spelcomputer. Als supporter van FC Twente heb altijd een seizoenkaart gehad. Ik lees graag een boek en luister naar muziek. Genieten van het leven, dat doe i zeker. Mijn tijd bij FysioCentrum Sengers zal ik nooit vergeten. Ik kan nu dingen die ik zeven jaar geleden niet kon. En ik heb superleuke mensen leren kennen. Ik ben hen ontzettend dankbaar. En ik kom zeker een keer terug voor een kop koffie.”

*Om privacy-redenen is op verzoek van de geïnterviewde de gefingeerde naam Sander gebruikt.