• Kom je speciaal vanuit Den Haag naar Haaksbergen om je moeders verjaardag te vieren, schiet het je in de rug. En niet zo’n beetje. De diagnose is duidelijk: Marije (27) heeft een hernia. Medicijnen en fysiotherapie is het advies van de arts. Later beseft ze dat ze met best veel vragen zit. Gelukkig is er een kort lijntje met haar neef Nick, fysiotherapeut bij FysioCentrum Sengers. Medicatie, oefeningen en goede raad hielpen haar weer op de been.

  • Gezellige verjaardag…

    “Zeg dat wel! ’s Avonds werd de pijn zó erg dat we naar de spoedeisende hulp moesten. Zij schreven  pijnstillers voor en fysiotherapie. Toen we weer thuis waren bedacht ik me dat ik graag wat adviezen wilde. Wat kan ik doen en wat juist niet? Hoe kan ik het best in bed liggen? Hoe werken de medicijnen en hoe lang moet ik deze gebruiken? Dat soort vragen. Meteen maar even met Nick geappt. Hij kent mij goed. Nick benadrukte dat ik écht mijn medicijnen moest innemen. Omdat het belangrijk is om ook slaap te pakken. En hij adviseerde me om – als dat lukte – op mijn buik te slapen of op de zij die niet pijnlijk is. En we hebben gelijk een afspraak gemaakt in de praktijk. Daar kon ik twee dagen later al terecht.”

  • Dus je kreeg fysiotherapie?

    “Nou, oefeningen eigenlijk. Om te beginnen stelde Nick me een hoop vragen en moest ik uitvoerig het verhaal van mijn klachten vertellen. Ook mijn reflexen heeft hij onderzocht. In mijn been had ik geen reflexen en in bepaalde delen ervan geen gevoel. Daar maakte ik me toch wel zorgen over. Zijn dit soort symptomen normaal? Hoe lang gaat dit duren en komt het weer helemaal goed? Nick haalde er een skelet bij en liet me zien wat er aan de hand is en hoe we het oplossen. Voor mij was het belangrijk om dit visueel te hebben, zodat het niet gaat malen in mijn hoofd. Nick verzekerde me dat dit een normaal proces is en dat mijn klachten erbij horen. En dat het weer in orde komt. Daar moest ik op vertrouwen.”

  • Oefenen met zo’n pijnlijke rug?

    “Ja, Nick hielp me op weg. De oefeningen moest ik verder thuis doen. Duidelijk werd dat ze pijn mogen doen in de rug, maar dat ik bij pijn in mijn been moest stoppen. Dat is fijn om te weten, want je wilt natuurlijk geen verkeerde dingen doen. Niet zozeer de pijn werd minder, maar ik kon wel beter bewegen. Telkens als ik mijn oefeningen had gedaan was ik wat soepeler. Maar het schoot ook nog steeds in mijn rug. Een week lang heb ik met krukken gelopen en ben ondertussen blijven bewegen. En één keer per week was ik in de praktijk van Sengers om samen met Nick te trainen. Na drie weken kreeg ik nieuwe oefeningen.”

  • Drie weken! Duurt dat zo lang dan?

    “O ja, hoor! Met decompressieoefeningen moest ik doorgaan. Na de derde afspraak had ik nog steeds geen reflex in de voeten. En verder een koud been en problemen met naar de wc gaan. Nick besloot er een collega bij te halen. Zij vertrouwde het niet helemaal en heeft de huisarts gebeld. En die verwees weer door naar de spoedeisende hulp. In het ziekenhuis hebben ze allerlei testen gedaan. Maar opereren wilden ze pas als ik volledig incontinent zou zijn. Doorgaan met de medicijnen en fysiotherapie was hun advies. En blijven bewegen. Ondertussen wilde ik graag weer naar Den Haag. Kijk, het was natuurlijk superfijn dat ik zolang bij mijn moeder in Haaksbergen kon blijven. Maar na een maand verlangde ik ook naar mijn eigen bedoeninkje. Dus vroeg ik Nick ‘Denk je dat ik weer naar Den Haag kan rijden?’ Juist zitten was erg lastig voor me. Dat zou kunnen volgens hem, met een kussen in mijn onderrug. Een holle rug dus. En dan elk half uur stoppen om een stukje te lopen en oefeningen te doen.”

  • Hoe ging dat?

    “Ja, dat lukte. We zijn nu twee maanden verder en de laatste week ga ik écht goed vooruit. Als deze verbetering zich duidelijk doorzet, begin ik voorzichtig met het weer sterker maken van mijn rug- en beenspieren. Dat hebben we zo afgesproken, want die spierkracht is ondertussen behoorlijk afgenomen. Eerst heb ik weer telefonisch contact met Nick en daarna stuurt hij de juiste oefeningen.”

  • Dat heb je gelukkig weer gehad…

    “Nou, nog niet helemaal… Op een MRI die een paar weken geleden is gemaakt, is de hernia zichtbaar. Soms heb ik zomaar uit het niets goeie dagen. En dan schiet het er zo weer in. Als ik iets met vrienden ga doen, neem ik de medicijnen mee. Voor het geval ik toch last krijg. Met Nick wil ik even overleggen of ik weer mag zwemmen. En er loopt ook nog een afspraak om een spuit te laten zetten in mijn rug. Mijn werk heb ik weer opgepakt. Ook daar moet ik rekening houden met de hernia. Ik heb een administratieve baan. Veel zitten dus. Gelukkig valt er met mijn werkgever goed te overleggen. Zo zijn er statafels geplaatst. Tja,  hoe je nou in ene keer een hernia krijgt? Nick zit te denken aan een slechte houding en veel zittend werk, die combinatie. En rugklachten, ook hernia, zit in de familie. Vaak op latere leeftijd. Wat dat betreft heb ik dit al best jong.”

KOM JE ER NIET HELEMAAL UIT?

Neem contact op
team-image